Lipa drobnolistna (Tilia cordata) jest długowiecznym drzewem liściastym z rodziny ślazowatych (Malvaceae), osiągającym do 30 metrów wysokości. Charakteryzuje się regularnie stożkową lub kulistą koroną, która z czasem staje się bardziej rozłożysta. Pień jest prosty, pokryty początkowo gładką, szarozieloną korą, która w miarę starzenia się drzewa ulega pękaniu i ciemnieje, tworząc wyraźne bruzdy.

Liście lipy drobnolistnej mają charakterystyczny sercowaty kształt, długość od 3 do 8 cm, z delikatnie ząbkowanym brzegiem. Wierzchnia strona liścia jest ciemnozielona, a spodnia jaśniejsza, pokryta drobnymi kępkami włosków w kątach nerwów. Liście są cienkie, co sprzyja szybkiemu parowaniu wody, a ich zmiana barwy na żółtą w okresie jesiennym jest wynikiem rozkładu chlorofilu.

Okres kwitnienia przypada na czerwiec, kiedy drzewo wytwarza liczne drobne, żółtawe kwiaty zebrane w kwiatostany typu wierzchotka. Kwiaty są intensywnie pachnące, bogate w nektar, co czyni je kluczowym źródłem pożytku dla pszczół (Apis mellifera), produkujących miód lipowy, ceniony za właściwości lecznicze, w tym działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.

Owocem lipy drobnolistnej jest orzeszek o średnicy około 6-8 mm, o gładkiej, cienkiej, lecz twardej okrywie. Nasiona, ze względu na niewielką masę, są łatwo rozsiewane przez wiatr.

Drewno lipy jest bielaste, miękkie i o jednorodnej strukturze, dzięki czemu łatwo poddaje się obróbce. Jest cenione w rzeźbiarstwie oraz lutnictwie, a także wykorzystywane w stolarstwie do produkcji lekkich elementów konstrukcyjnych.

Lipa drobnolistna, oprócz znaczenia gospodarczo-przemysłowego, odgrywa również ważną rolę ekologiczną i kulturową. Jest gatunkiem preferującym gleby żyzne, głębokie i wilgotne, często występującym w lasach liściastych oraz jako drzewo alejowe i parkowe. W ekosystemach miejskich pełni funkcję oczyszczania powietrza z zanieczyszczeń, a także tworzy niszę ekologiczną dla wielu gatunków owadów, ptaków i ssaków.