Widok zawartości stron
Regulaminy korzystania z dróg leśnych
W załączeniu publikujemy zarządzenia: nr 47/2019 z dnia 14 listopada 2019 roku nadleśniczego Nadleśnictwa Grodziec wprowadzające regulamin korzystania z dróg leśnych na terenie Nadleśnictwa Grodziec oraz nr 20/2020 z dn. 27 maja 2020 r. w sprawie regulaminu korzystania z leśnych dróg udostępnionych do ruchu publicznego dla pojazdów silnikowych, zaprzęgowych i motorowerów na terenie Nadleśnictwa Grodziec. Zachęcamy również do zapoznania się z zarządzeniem nr 54 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dn. 8 października 2019 r. w sprawie wprowadzenia wytycznych dotyczących korzystania z dróg leśnych, a także ich oznakowania i udostępniania dla ruchu pojazdami silnikowymi, zaprzęgowymi i motorowerami (także w załaczeniu). Poniżej tekst opublikowany na Portalu Pracowniczym Lasów Państwowych wyjasniający zagadnienia związane z nowymi regulacjami:
"W celu uniknięcia niewłaściwych interpretacji przepisów zawartych w zarządzeniu nr 54 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dn. 8 października 2019 r. w sprawie wprowadzenia wytycznych dotyczących korzystania z dróg leśnych, a także ich oznakowania i udostępniania dla ruchu pojazdami silnikowymi, zaprzęgowymi i motorowerami, niezbędne są poniższe wyjaśnienia i uzupełnienia odnoszące się do treści zarządzenia i załączników:
1. Drogi leśne zasadniczo podzielone zostały na dwie kategorie o innym reżimie prawnym z innymi zasadami korzystania z tych dróg. Są to drogi leśne nie udostępnione i drogi leśne udostępnione do ruchu publicznego.
2. Wprowadzona ramowa treść regulaminów korzystania z dróg leśnych i dróg leśnych udostępnionych do ruchu publicznego, daje możliwość, poza wskazanymi obligatoryjnymi punktami, dostosowania ich treści do lokalnie panujących warunków, poprzez wprowadzenie dodatkowych zapisów, pod warunkiem ich zgodności z ogólnymi postanowieniami zarządzenia, którego omawiane regulaminy są załącznikami. Określenie ramowa treść oznacza, że stanowi ona szkielet regulaminu, który można dostosować/rozbudować. Należy pamiętać by kody QR umieszczone na tablicach informacyjnych odsyłały do właściwego regulaminu na stronie nadleśnictwa.
3. Przez zorganizowanie miejsc postojowych i parkingów na terenie leśnym w bezpośrednim sąsiedztwie drogi publicznej rozumie się sytuację, gdy po zjeździe z drogi publicznej dojazd do miejsca postojów pojazdów (tzw. parkingu leśnego) odbywa się drogą leśną, która poza dojazdem do ww. miejsca nie jest udostępniona do ruchu publicznego. W takiej sytuacji na końcu wyznaczonego miejsca postoju pojazdów należy postawić tablicę informacyjną TL-1.
4. Uregulowania dotyczące porozumień z podmiotami zewnętrznymi w zakresie utrzymania przez nich udostępnionych dróg leśnych oznaczają sytuację, gdy z drogi udostępnionej do ruchu publicznego korzysta podmiot prowadzący działalność komercyjną, np. ciężki transport samochodowy (do żwirowni, kamieniołomu, co skutkuje dużą ilością pojazdów wysokotonażowych, które niszczą drogę). Sytuacja dotyczyć może również porozumień z samorządami, które wykorzystują drogę leśną jako dojazd dla mieszkańców miejscowości przy udostępnionej drodze, itp. Są to okoliczności, w których zarządca jest uprawniony do zawarcia szczególnego porozumienia z zewnętrznym podmiotem, zawierającego uregulowania dotyczące remontów i utrzymania przedmiotowej drogi, lub wskazanego odcinka drogi.
5. Definicje niektórych pojęć użytych w zarządzeniu:
- drogowskaz – zastosowanie oznakowania zgodnego z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczenia na drogach;
- tablica kierunkowa – oznakowanie, o którym mowa w rozdziale 7.5. Księgi Identyfikacji Wizualnej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe;
- tablice informacyjne – tablice opisane w załączniku nr 2 i nr 4 do zarządzenia.
6. Właściwym rozwiązaniem dla udostępnianych dróg leśnych, uzgodnionym w Biurze Ruchu Drogowego Komendy Głównej Policji, jest zastosowanie „strefy ruchu" – znak drogowy D-52. Istotne znaczenie, z uwagi na zachowanie zgodności z przepisami kodeksu ruchu drogowego ma kolejność ustawienia znaków pionowych, opisana w załączniku 5 do zarządzenia. Jako pierwszy musi zawsze występować znak – tablica informacyjna TL-2, a dopiero po nim może być posadowiony znak D-52 (strefa ruchu) wraz z B-33 (ograniczenie prędkości). Ustawienie znaków w odwrotnej kolejności jest niezgodne z przepisami kodeksu ruchu drogowego (w obrębie strefy ruchu nie powinno się stawiać oznakowania innego niż wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dna 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczenia na drogach; tablica TL-2 postawiona w strefie ruchu nie ma „mocy prawnej").
7. Czasowe wyłączenie z udostępnienia drogi leśnej nie może być dłuższe niż 1 rok, co oznacza, że wyłączenie z udostępniania do ruchu publicznego drogi leśnej trwające/przewidziane ponad wskazany okres obliguje do zmiany zarządzenia nadleśniczego o drogach udostępnionych.
8. Obowiązek usunięcia oznaczeń zawierających skrót „ALP" oraz wyrażenie „Administracja Lasów Państwowych" jest konieczny, bowiem taki podmiot nie istnieje od ponad 27 lat, tj. od momentu wejścia w życie ustawy o lasach.
9. Obowiązek usunięcia znaków „droga zakładowa", „droga wewnętrzna" oraz innych podobnych, wynika z faktu, że zgodnie z zapisami ustawy o drogach publicznych – wszystkie drogi niebędące drogami publicznymi są drogami wewnętrznymi, drogi leśne są drogami wewnętrznymi i nie ma potrzeby ich dodatkowego oznakowania. Ponadto w potocznym obiegu przyjęło się, że droga oznakowana znakiem D-46 (droga wewnętrzna) jest dopuszczona do ruchu, stąd by nie powodować wątpliwości potencjalnych użytkowników, należy usunąć ww. oznakowanie. Usuniecie oznakowania „dróg zakładowych" jest niezbędne, gdyż taka kategoria dróg nie istnieje w przepisach.
10. Zmiana treści rozdziału 7.7 i 7.8 z Księgi Identyfikacji Wizualnej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe podyktowana jest tym, że opisane tam znakowanie nie jest zgodne z przepisami kodeksu ruchu drogowego."
Najnowsze aktualności
Już czas na przywrócenie mokradeł!
Już czas na przywrócenie mokradeł!
Bagno wciąga. Tak można by podsumować wiele aspektów związanych z mokradłami. Są to niezwykłe obszary, których rola w obecnych czasach stała się wręcz nieoceniona. Filtrują wodę opadową, zmniejszają ryzyko powodzi, są przebogate pod względem bioróżnorodności, a dodatkowo stanowią naturalny olbrzymi magazyn dwutlenku węgla. Dlatego 2 lutego obchodzimy Światowy Dzień Mokradeł, który został ustanowiony przez ONZ w 1997 roku.
2 lutego to nie przypadkowa data, jako że jest to rocznica podpisania w 1971 r. Konwencji o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwanej konwencją ramsarską.
Światowy Dzień Mokradeł - materiały
Mokradła mają różne definicje, ale ważną ich cechą jest rola w retencjonowaniu wody. To naturalne systemy gromadzące wodę, która magazynowana jest w okresach wilgotnych, by potem z powrotem mogła zostać powoli uwolniona do środowiska, gdy przyjdzie susza.
"W języku polskim istnieje wiele określeń na podmokłe tereny. Mówi się o nich bagno, torfowisko, moczar, trzęsawisko, grzęzawisko. W przeszłości z uwagi na ich niedostępność i ryzyko, z jakim wiązało się wędrowanie po nich, były traktowane jako siedziby złych duchów. Dzisiaj mówimy, że na mokradłach kwitnie życie"-informuje Ada Bończyk z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu.
Warto pamiętać, że wysychające torfowisko to nie tylko zagłada wielu gatunków roślin i zwierząt, ale również emisja zgromadzonego w nim dwutlenku węgla, jednej z przyczyn ocieplania się klimatu.
Ocenia się, że w torfowiskach zmagazynowane jest ok. 35 mld m3 wody, czyli dwukrotnie więcej niż we wszystkich polskich jeziorach (gromadzą one ok. 17 mld m3).
Co robimy?
Leśnicy podejmują szereg działań, aby trzymać poziom wody. Jednym z nich jest renaturyzacja mokradeł. Zacznijmy od wyjaśnienia definicji renaturyzacji, jest to proces przywracania do dobrego stanu wodnego mokradeł, które w przeszłości zostały osuszone.
Co robimy, aby ten proces zapoczątkować?
• budujemy progi piętrzące,
• odmulamy i oczyszczamy rowy, doprowadzające wodę do zbiorników retencyjnych,
• budujemy zastawki.
„Od ponad 30 lat Lasy Państwowe realizują Projekt Małej Retencji Nizinnej. Tylko Nadleśnictwa dyrekcji poznańskiej w trzech edycjach wydadzą na niego łącznie 55 mln złotych. W efekcie planujemy zatrzymać 2 mln wody, co równa się liczbie 769 basenów olimpijskich. Jako pierwsza dyrekcja LP w Polsce uzyskaliśmy też dofinansowanie na renaturyzację mokradeł z Funduszy Norweskich i EOG. Spowoduje to zwiększenie retencji gruntowej, czyli ilości wody zatrzymanej w środowisku podziemnym. Tym samym podniesie się poziom wody, a następnie pojawią się rośliny właściwe dla siedlisk podmokłych i ptactwo wodno-błotne. To właśnie nasz przyrodniczy cel”- przypomina dr inż. Andrzej Konieczny, dyrektor RDLP w Poznaniu.
Co daje nam mała retencja w lasach:
- poprawę uwilgotnienia siedlisk leśnych poprzez podniesienie lustra wody gruntowej na terenach bezpośrednio przyległych do zbiornika lub urządzenia piętrzącego,
- zamianę szybkiego odpływu wód powierzchniowych z terenu lasu na spowolniony odpływ gruntowy,
- urozmaicenie i wzbogacenie środowiska leśnego,
- zapewnienie wody dla zwierzyny leśnej, ptactwa i owadów, co w konsekwencji sprzyja zwiększeniu biologicznej odporności lasów,
- zapewnienie wody dla ochrony przeciwpożarowej,
- zapewnienie wody dla celów gospodarczych, do nawodnień deszczownianych i do hodowli ryb,
- stworzenie warunków do rekreacji i wypoczynku.
Kwitnące życie
Z terenami podmokłymi i mokradłami związane jest wiele rzadkich gatunków roślin i zwierząt występujących na terenie lasów naszej dyrekcji. Dbając o zachowanie takich miejsc i pilnując, by nie zabrakło w nich wody, staramy się wspierać ich populacje.
Tak było w przypadku strzebli błotnej. Małej i niepozornej rybki, która jest gatunkiem silnie zagrożonym wyginięciem, a której stanowisko znajduje się na terenie Nadleśnictwa Grodzisk. Zamieszkuje niewielkie zbiorniki powstałe po wydobyciu torfu na obszarze Natura 2000 o wdzięcznej nazwie „Barłożnia Wolsztyńska”. Kilka lat temu w wyniku upalnego suchego lata zbiornik właściwie wysechł. Szybka reakcja leśników polegająca na odłowieniu rybek, a następnie pogłębieniu zbiorników i uzupełnieniu w nich wody pozwoliła ocalić strzeble.
Z kolei Nadleśnictwo Karczma Borowa nieustannie monitoruje rezerwaty chroniące żółwia błotnego, jedyny taki gatunek występujący naturalnie w naszym kraju. Na terenie ostoi obserwuje się stan siedlisk i sytuacji wodnej, by zapewnić bezpieczeństwo kilkunastu mieszkających tam gadów. Z końcem poprzedniego roku powstał tam nowy 135 ha rezerwat „Czarne Doły”, który zwiększy obszar chroniący żyjącą tam populację żółwi.
Realizowana przez nas mała retencja uwzględnia też potrzeby ptaków. W Nadleśnictwie Antonin przebudowaliśmy zbiornik Wydymacz i utworzyliśmy wypłycenia, które będą bezpiecznym przystankiem dla nich w trakcie corocznych wędrówek.
