Wydawca treści
Obiekty edukacyjne
Edukacja jest jednym ze statutowych zadań Lasów Państwowych. W Nadleśnictwie Grodziec jest prowadzona w Ośrodku Edukacji Leśnej oraz w Zielonej Szkole. Niektóre obiekty stanowią również bazę turystyczną. Tutaj możesz zorganizować imprezę przy ognisku, położyć się spać i wypocząć. Następnego dnia wypożyczyć rower i pojeździć ścieżkami rowerowymi. Wszystko to w pobliżu lasu, gdzie spokój , cisza i zdrowe powietrze.
_
Obiekty edukacyjne
Wejście do OEL
Podczas zajęć w Izbie Edukacyjnej
Zajęcia w terenie
Edukacja jest jednym ze statutowych zadań Lasów Państwowych. W Nadleśnictwie Grodziec jest prowadzona w Ośrodku Edukacji Leśnej oraz w Zielonej Szkole.
Wraz z utworzeniem w 2004 roku Ośrodka Edukacji Leśnej została poszerzona oferta dotycząca szeroko pojętej edukacji leśnej społeczeństwa.
Realizacja programu Edukacji leśnej jest długofalowym przedsięwzięciem mającym na celu pogłębienie wiedzy społeczeństwa na temat przyrody i jej ochrony oraz walorów przyrodniczych Wschodniej Wielkopolski i sposobów korzystania z nich, w ramach zrównoważonej gospodarki oraz wykreowanie mody na ekologiczny styl życia.
Stworzenie swoistego centrum z bogatą infrastrukturą oraz aranżacja przestrzeni z wykorzystaniem naturalnych materiałów stwarza niepowtarzalną atmosferę do zdobywania wiedzy oraz uwrażliwienia na problemy ochrony środowiska i zrównoważonego wykorzystania jego walorów.
Edukacją przyrodniczo - leśną w Nadleśnictwie Grodziec (organizacją i prowadzeniem zajęć) zajmuje się zasadniczo jeden pracownik, urzędujący w Ośrodku Edukacji Leśnej; Specjalista SL ds. edukacji Lidia Kopińska
Zajęcia są prowadzone również przez leśniczych, współpracujących ze szkołami na swoim terenie działania.
Zajęcia w OEL i Zielonej Szkole odbywają sięw dni pracujące Nadleśnictwaod godz.7:00 do godz. 15:00. Mogą odbywać się również w dni wolne od pracy Nadleśnictwa, za wcześniejszą zgodą Nadleśniczego Nadleśnictwa Grodziec.
Od 2012 roku istnieje możliwość prowadzenia zajęć w przypadku złej aury, gdzie dotychczas zajęcia były zazwyczaj odwoływane przez organizatorów. Adaptowanie i wyposażenie Sali edukacyjnej w budynku Zielonej szkoły umożliwia prowadzenie zajęć w przypadku złej aury lub gdy program wymaga skorzystania z wyposażenia sali.
Najnowsze aktualności
Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim
Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim
27 grudnia Wielkopolska wspomina swych bohaterskich powstańców, którzy 104 lata temu wywalczyli powrót jej ziem do nowo odrodzonej Polski. Od zeszłego roku dzień ten zyskał status Narodowego Dnia Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Z tej okazji pragniemy przywołać nazwiska leśników, którzy również stanęli wtedy do walki i przyczynili się do tej jednej z zaledwie kilku naszych narodowych wiktorii powstańczych.
104 lata temu do walki poszła wiara spod Poznania, spod Kościana, spod Szamotuł, spod prasłowiańskiej Kruszwicy, z ziemi średzkiej, gostyńskiej, wągrowieckiej i międzychodzkiej. Poszli ojcowie i synowie, bracia i kuzyni, szwagrowie, koledzy z pracy i sąsiedzi, młodzi i starzy. Poszli chłopi i robotnicy, szewcy i krawcy, rzemieślnicy, urzędnicy i harcerze.
Poszli i zwyciężyli, Wielkopolanie, którzy w godzinach próby okazali się wielcy, dumni, bohaterscy, niezłomni. Było to zwycięstwo zwykłych, prostych ludzi, którzy przypięli do czapki polskiego orła, a swoją krwią zapisali najpiękniejsze karty naszej historii.
Wśród ochotników walczących w Powstaniu Wielkopolskim nie zabrakło leśników i robotników leśnych. W trakcie działań zbrojnych las i leśnicy niejednokrotnie odgrywali pierwszoplanowe role. Leśnicy jako posiadacze dobrej broni myśliwskiej byli snajperami w oddziałach powstańczych i wraz z robotnikami leśnymi, z uwagi na doskonałą znajomość terenu byli przewodnikami. Często stawali na czele oddziałów powstańczych. Gościnne wielkopolskie leśniczówki, dawały schronienie walczącym na każdej linii frontu.
Opierając się na publikacji prof. Władysława Chałupki pt. „Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919” możemy doliczyć się blisko 300 nazwisk. Część z nich była leśnikami już w momencie wybuchu powstania, pozostali znaleźli się na leśnej ścieżce już po zakończeniu walk. Dla większości była to nie pierwsza i nie ostatnia chwila, w której chwycili za broń.
Wielu z nich jest dzisiaj zapomnianych, niektórzy nigdy nie doczekali się podziękowania, a przecież byli to nasi dziadkowie i pradziadkowie. My leśnicy wielkopolscy jesteśmy z Was dumni! Pamiętamy!
Ich biografie różnią się czasem w detalach, ale można dostrzec tu wzór, który niejednokrotnie wymusiły na nich czasy, w jakich przyszło im żyć, ale i oddanie polskiej sprawie. Warto tu przypomnieć kilka nazwisk:
- Stanisław Borczyński (1896-1951) pochodzący spod Ostrowa, już w gimnazjum włączył się w działania nielegalnego wtedy Towarzystwa Tomasza Zana, za co został wydalony ze szkoły. Trafił pod skrzydła nadleśniczego Władysława Wiewiórowskiego (również bohatera Powstania Wielkopolskiego, o którym już niejednokrotnie pisaliśmy), a gdy w 1918 wybuchły walki znalazł się w poznańskim sztabie jako telegrafista. Po zakończeniu powstania wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej i III Powstaniu Śląskim. W międzyczasie rozpoczął studia leśne, które ukończył w 1923 r. z tytułem inżyniera. II Wojna Światowa zastała go jako nadleśniczego w Czeszewie. Brał udział w kampanii wrześniowej w trakcie, której został ranny i trafił do niewoli. Zwolniony z obozu jenieckiego został wysiedlony do Generalnej Guberni. Po wojnie wrócił na stanowisko nadleśniczego w Czeszewie, a następnie pracował jako inspektor w Dyrekcji Lasów Państwowych. Zmarł w wieku 55 lat, zaledwie 6 lat po zakończeniu wojny.
- Franciszek Górski (1876-1941) urodzony w Kórniku, po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury podjął pracę w lasach należących do Zamojyskich, a następnie u Skórzewskich pod Czerniejewem. Na początku XX wieku studiował leśnictwo w Tharandcie. Na polecenie Zygmunta Skórzewskiego wraz z początkiem Powstania Wielkopolskiego zorganizował w Czerniejewie kompanię ochotników, która następnie przeszła pod dowództwo pułkownika Kazimierza Grudzielskiego. Górski po zakończeniu powstania zarządzał lasami Skórzewskich aż do wybuchu II Wojny Światowej. Został aresztowany we wrześniu 1939 r. i zesłany do obozu w Mauthausen, gdzie zmarł w 1941 r.
- Stanisław Suchocki (1900-1982) urodzony w Pleszewie, od stycznia 1919 r. uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim. Następnie jako ułan walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Po zwolnieniu ze służby rozpoczął studia leśne na Uniwersytecie Poznańskim, które ukończył w 1924 r. Po 10 latach pracy objął stanowisko nadleśniczego w Skorzęcinie, gdzie pracował do wybuchu wojny. Brał udział w bitwie pod Bzurą i obronie Warszawy. Po zakończeniu kampanii wrześniowej wrócił do Skorzęcina, skąd został wysiedlony do Krakowa. Po wojnie udało mu się ponownie wrócić do nadleśnictwa, ale w wyniku różnych nacisków musiał wyjechać do Poznania.
Źródło: Chałupka W. 2021 "Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. Słownik biograficzny", Polskie Towarzystwo Leśne, Poznań
