Nie ma chyba człowieka, który miałby problem z rozpoznaniem tego ptaka, Nawet dzieci od razu wskażą jego cechy charakterystyczne: biało-czarne upierzenie, długie czerwone nogi i dziób oraz donośny klekot.

Co więcej wiemy o bocianach? Zapewne to, że chętnie stoją na podmokłych łąkach i polują na żaby. Czy tak jest w rzeczywistości? Nie do końca…

Wbrew obiegowej opinii, żaby nie stanowią głównego pożywienia tych ptaków. Najczęściej polują na gryzonie, które stanowią podstawę ich diety, jednak nie pogardzą też dużymi owadami, dżdżownicami, gadami, rybami, a nawet padliną. 

Często żerują stadnie, zbierając się w duże grupy. Bardzo chętnie przemierzają świeżo skoszone łąki lub zaorane pola (nieraz tuż za pracującymi maszynami rolniczymi), gdzie mają łatwy dostęp do wypłoszonych gryzoni.

Ciekawostką jest to, że samce pozostają wierne gniazdu, a nie partnerce. Co to znaczy? Po powrocie z Afryki zajmują gniazdo z poprzednich lat, akceptując każdą samicę, która się w nim pojawi.

Skoro już zaczęliśmy wątek damsko-męski, to nie sposób nie opowiedzieć o najpopularniejszym przesądzie związanym z bocianami – chodzi oczywiście o rzekome przynoszenie dzieci przez te ptaki. Skąd wziął się pomysł, by były one związane z pojawieniem się w domu noworodka? Wierzenie to ma prawdopodobnie zostało zapoczątkowane kilkaset lat temu, kiedy to nie łączono jeszcze faktu bliskości dwojga ludzi z pojawieniem się potomstwa. Z uwagi na ogrom pracy w czasie żniw, mieszańcy wielu gospodarstw zbierali się wtedy w jednym miejscu. To sprzyjało zapoznawaniu innych ludzi i zawiązywaniu się nowych par. W konsekwencji tego, duża część noworodków przychodziła na świat wiosną - czyli w momencie przylotu bocianów do naszego kraju oraz zajmowania przez nie gniazd. Bardzo często były one założone w bezpośrednim sąsiedztwie ludzkich domostw, dlatego przypisywano tym ptakom moc zsyłania dobrobytu na ich mieszkańców.

Ptaki te pojawiają się w wielu różnych legendach, podaniach i mitologiach (nie tylko słowiańskiej i germańskiej, ale także egipskiej), co tylko podkreśla to, że od zawsze były one blisko ludzi.

Wyjrzyjmy zatem przez okno – może niedaleko nas znajduje się gniazdo lub łąka, gdzie będziemy mogli obserwować tego sympatycznego drapieżnika.