Zasoby leśne

Na terenie naszego nadleśnictwa przeważają siedliska borowe z dominacją sosny

Hodowla lasu

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych.

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Użytkowanie lasu

Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych.

Urządzanie lasu

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL).

Łowiectwo

Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r.

Nadzór nad lasami niepaństwowymi

Lasy prywatne stanowią ok. 17 proc. lasów w Polsce.

Certyfikaty

Nadleśnictwo Grodziec posiada certyfikat PEFC

Asset Publisher Asset Publisher

Back

KRÓTKI OPIS GATUNKÓW DRZEW - SOSNA WEJMUTKA

KRÓTKI OPIS GATUNKÓW DRZEW - SOSNA WEJMUTKA

Podczas leśnych spacerów możemy zaobserwować wiele różniących się od siebie drzew. Niektóre z nich to gatunki rodzime, czyli takie, które naturalnie występują na terenie naszego kraju, inne zaś zostały wprowadzone sztucznie do polskich lasów. Różnice pomiędzy nimi często są trudne do zauważenia na pierwszy rzut oka, dlatego warto dokładniej przyjrzeć się ich cechom charakterystycznym. W poniższej serii artykułów przybliżymy najważniejsze informacje o wybranych gatunkach.

Sosna wejmutka (Pinus strobus), znana również jako sosna biała, to gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae), pochodzący z Ameryki Północnej, ale szeroko rozpowszechniony także w Europie. Drzewo to może osiągać wysokość do 30–50 metrów, charakteryzując się prostym, smukłym pniem oraz szeroką, nieregularnie stożkowatą koroną. Kora u młodych drzew jest gładka i zielonkawoszara, a z wiekiem staje się gruba, popękana i ciemnobrązowa.

Igły sosny wejmutki są cienkie, delikatne i miękkie, zebrane po pięć w pęczki. Mają długość od 7 do 12 cm i są sinozielone, co nadaje drzewu charakterystyczny, srebrzysty wygląd. Igły utrzymują się na drzewie przez około dwa lata, a następnie opadają, tworząc miękką ściółkę.

Sosna wejmutka kwitnie w maju i czerwcu, a szyszki dojrzewają na przełomie jesieni i zimy. Męskie kwiaty tworzą żółte, cylindryczne kłosy, natomiast żeńskie przekształcają się w długie, zwisające szyszki o długości 8–20 cm, z cienkimi łuskami. Szyszki dojrzewają w ciągu dwóch sezonów i rozsiewają nasiona za pomocą wiatru.

Drewno sosny wejmutki jest lekkie, miękkie i łatwe w obróbce, co sprawia, że było cenione w budownictwie, stolarstwie oraz produkcji okrętów. Ze względu na odporność na zginanie, było szeroko stosowane w XIX wieku przy budowie masztów okrętowych. Współcześnie drewno to jest wykorzystywane w meblarstwie, przy produkcji okien, drzwi oraz do wyrobu papieru.

Sosna wejmutka preferuje stanowiska słoneczne i dobrze przepuszczalne gleby, choć może rosnąć na różnorodnych podłożach, od piaszczystych po gliniaste. Jest odporna na zimno i suszę, co czyni ją popularnym gatunkiem w zalesieniach oraz w parkach i ogrodach. W Europie często sadzona jako drzewo ozdobne, jednak w niektórych regionach jest inwazyjna, ponieważ szybko zajmuje nowe tereny i konkuruje z rodzimymi gatunkami.

Sosna wejmutka pełni istotną funkcję w ekosystemach leśnych, zapewniając schronienie i pożywienie dla wielu gatunków zwierząt, w tym ptaków i ssaków. Jej szyszki są cennym źródłem nasion dla wiewiórek i ptaków, takich jak krzyżodzioby.