Asset Publisher
Historia
W swojej historii Nadleśnictwo Grodziec przechodziło dużo zmian terytorialnych granic .
Lasy dzisiejszego Nadleśnictwa przed drugą wojną światową stanowiły własność prywatną ,głównie majątkową
i chłopską oraz miejską / lasy miasta Zagórowa i Pyzdr.
Ponadto ok. 1000 ha lasów stanowiło własność państwową wchodzącą w skład Nadleśnictwa Uniejów (obecnie są to lasy znajdujące się w leśnictwie Biała Królikowska, Dzierzbin i Grodziec)
Po zakończeniu drugiej wojny światowej w 1945r. na podstawie dekretu PKWN z12.XII.1944r. z upaństwowionych majątków i lasów poniemieckich
utworzono trzy Nadleśnictwa:
- Biała Królikowska w skład którego wchodziły lasy obecnych obrębów Biała Królikowska i Benewicze.
- Konin - obecny obręb Grodziec
-Zbiersk – obecny obręb o tej samej nazwie.
W 1946r. Nadleśnictwo Biała Królikowska uległo likwidacji a jego tereny przydzielono do Nadleśnictwa Konin
i Zbiersk.
Jednak ze względu na stałe przybywanie terenów leśnych z dniem 1.X.1947r. utworzono nową jednostkę Nadleśnictwo Ciemierów w granicach byłego Nadleśnictwa Biała Królikowska.
Stan ten trwał do czasu upaństwowienia lasów komunalnych miast Zagórowa , Pyzdr i włączenia ich do Nadleśnictwa Ciemierów.
Z uwagi na dużą powierzchnię w 1954r ówczesne Nadleśnictwo Ciemierów podzielono na dwie jednostki administracyjne;
Nadleśnictwo Biała Królikowska o pow. 5388ha i Nadleśnictwo Ciemierów o pow.5109 ha.
W następnych latach trwały dalsze reorganizacje nadleśnictw. W 1957r Nadleśnictwo Konin przekazało Leśnictwo Królików do Nadleśnictwa Biała
Królikowska (716 ha) i Leśnictwo Biała Panieńska do Nadleśnictwa Zbiersk /718 ha / a samo przejęło
ponad 600 ha gruntów do zalesienia.
W 1966r na podstawie Zarządzenia Nr 133 MLiPD zmieniono nazwy Nadleśnictwa Ciemierów na Benewicze i Konin
na Grodziec.Stan ten trwał do chwili włączenia
w 1972r Nadleśnictwa Benewicze do Białej Królikowskiej by w dniu 1.X.1973 włączyć je do Nadleśnictwa Grodziec.
W ramach dalszej reorganizacji z dniem 1.I.1976 do Nadleśnictwa Grodziec włączono Nadleśnictwo Zbiersk a w 1979r z obrębu Grodziec przekazano do Nadleśnictwa Konin ok. 2000 ha leśnych położonych w północno-wschodniej części nadleśnictwa.
Utworzone w ten sposób Nadleśnictwo Grodziec gospodarowało na powierzchni 24,4 tys. ha a z byłych Nadleśnictw utworzono 4 obręby leśne;
Benewicze ,Grodziec , Zbiersk i Biała Królikowska i stan ten przetrwał do chwili obecnej.
Po tym okresie Nadleśnictwo systematycznie zwiększało stan posiadania by na koniec 2003r osiągnąć ponad 25,5 tys. ha z podziałem na 21 leśnictw.
Po optymalizacji w 2010roku Nadleśnictwo składa się z 4 obrębów i 16 leśnictw oraz szkółki:
- Obręb Biała Królikowska 4987 ha w tym 3 leśnictw
- Obręb Benewicze 6451 ha w tym 4 leśnictw
- Obręb Grodziec 6406 ha w tym 4 leśnictw
- Obręb Zbiersk 7669 ha w tym 5 leśnictw
- Dwie szkółki o pow. produkcyjnej 5,73 ha – 1 leśniczy szk.
Mapy i zdjęcia w Izbie Edukacyjnej- część historyczna
W 2004 roku oddano do użytku nową siedzibę Nadleśnictwa zlokalizowaną w Obrębie Grodziec oddział 184a wraz z Ośrodkiem Edukacji Leśnej.
Asset Publisher
Powstanie żywicą pachnące...
Powstanie żywicą pachnące...
27 grudnia to dla nas Wielkopolan data szczególna. Wyczekiwana każdego roku, by móc oddać hołd bohaterskim powstańcom z lat 1918-1919. Po raz pierwszy cała Polska będzie świętować razem z nami Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Z tej okazji chcielibyśmy przybliżyć nieco leśne wątki tego wyjątkowego zrywu narodowego i opowiedzieć jak to wraz z innymi powstańcami poznańscy borowi szkierbów do Heimatu boso pogonili.
"Powstanie wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 roku w Poznaniu. Polacy domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej, umacniającej swoją niepodległość. Było to jedno z czterech zwycięskich powstań w dziejach Polski. Pierwsze z polskich powstań z tamtego okresu, które umożliwiło realizację wszystkich założonych wcześniej celów", mówi Andrzej Antowski z Nadleśnictwa Jarocin.
Twierdzą był im każdy las
Jeszcze długo przed wybuchem powstania poznańscy leśnicy dawali przykład umiłowania swej ojczyzny i lasów. Dowodem ich patriotycznego zaangażowania są między innymi leśniczówka Drapałka I pod Kórnikiem oraz Nadleśniczówka Bagatelka pod Miłosławiem. To w Bagatelce mieszkali i pracowali leśni patrioci tacy jak Eugeniusz Ronka, Filip Skoraczewski i dowodzący wrzesieńsko-miłosławskim batalionem powstańczym Władysław Wiewiórowski. Tak jak poprzednicy spełnił on swój obowiązek wobec zniewolonej ojczyzny, stając do walki o jej oswobodzenie.
Im głębiej w las tym więcej drzew
Przy tej uroczystej okazji warto również przytoczyć mało znane dotąd fakty związane z dziedziną gospodarki narodowej, jaką jest leśnictwo. Podczas przygotowań do wybuchu powstania, w momencie utworzenia Naczelnej Rady Ludowej powstał przy niej Wydział Rolnictwa i Leśnictwa. Wynika z tego, że organizacja polskiej administracji leśnej była konieczna od pierwszych chwil szykowanego powstania. Ewentualny jego sukces wymuszał natychmiastowe przejęcie nadzoru nad znacznym majątkiem, jaki stanowiły polskie lasy. Gospodarujący w nich prusacy nie dopuszczali do pracy leśników narodowości polskiej. Planując powstanie, trzeba było więc wykorzystać przeszkolonych już w zawodzie Polaków, którzy jak dotąd zatrudniani byli w lasach stanowiących własność prywatną. Oddelegowani leśnicy mieli przejąć oraz chronić odzyskane od Niemców tereny leśne wraz z całą infrastrukturą. Jedną z takich osób był borowy Jan Królak, na którego pismo z dnia 27 grudnia 1918 roku do Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu o przydział do zabezpieczenia lasu odpowiedziano w trybie pilnym. Już 8 stycznia objął on posadę po leśniku, który przystąpił do szeregów powstańczych.
W trakcie prowadzenia działań zbrojnych las i leśnicy niejednokrotnie odegrali pierwszoplanowe role, stając na czele oddziałów powstańczych, czy też będąc przewodnikami w terenie. Z militarnego punktu widzenia las jest najtrudniejszym polem dla podjęcia walki, chyba że zna się go jak własną kieszeń. Wielkopolskie leśniczówki również odegrały swoją rolę w trakcie powstania, dając schronienie, czy pełniąc rolę powstańczych lazaretów.
Po zakończeniu powstania dzięki wcześniejszym przygotowaniom w marcu 1919 roku zorganizowano pierwsze 18 polskich Nadleśnictw Państwowych. Z dniem 31 stycznia 1920 roku znalazły się one w nowo utworzonym zarządzie lasów, obejmujących teren byłej dzielnicy pruskiej pod szyldem Poznańskiej Dyrekcji Lasów.
Przytoczmy fragmenty dwóch jak dotąd mniej znanych not biograficznych.
W marynarskim mundurze
MUSIAŁ Franciszek
W 1917 roku rozpoczął praktykę leśną w prywatnych lasach majątku Niegolewskich w Bytyniu, zaś w czerwcu 1918 roku został powołany do niemieckiej marynarki wojennej. W listopadzie uratował się ze storpedowanego okrętu i przybył do Poznania. W powstaniu wielkopolskim służył jako ochotnik w Straży Bezpieczeństwa 4 Kompanii Marynarzy w Poznaniu w stopniu bosmana. Brał udział w zdobyciu gmachu Prezydium Policji, Poczty Głównej, koszar grenadierów na Jeżycach oraz lotniska na Ławicy. Następnie walczył pod Szubinem i Rynarzewem, gdzie został ranny. Po wyleczeniu został wcielony do 10 Pułku Strzelców Wielkopolskich, w szeregach którego pełnił służbę na linii demarkacyjnej w rejonie Czarnkowa i Rynarzewa.
Wiara z Jurkowa ze Stanisławem na czele
POPRAWSKI Stanisław
Wcielony do armii niemieckiej w 1914 roku brał udział w ciężkich walkach na froncie zachodnim. Dwa lata później został ranny i nie wrócił już na front. W połowie grudnia 1918 roku wrócił do Jurkowa. Utworzył oddział złożony z 45 ochotników i dołączył do Kompanii Krzywińskiej, z którą walczył między innymi pod Osieczną,. Następnie w składzie 6 Pułku Strzelców Wielkopolskich uczestniczył w ofensywie na Kijów, obronie Warszawy i w pościgu za Armią Czerwoną. Z wojska został zwolniony w lutym 1921 roku w związku z chorobą. 100 lat później na ścianie leśniczówki w Jurkowie uczczono pamięć o leśniczym Stanisławie. Obecnie w 103 rocznicę wybuchu powstania, na terenie leśnictwa Jurkowo odbędzie się nietuzinkowa uroczystość. Z inicjatywy miejscowego leśniczego Roberta Mądrego rozłożysty dąb, będący pomnikiem przyrody, zostanie ochrzczony imieniem bohaterskiego powstańca.
Z leśnym DARZBÓR!
Cześć i chwała powstańcom!