Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) to gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae), pochodzący z zachodniej części Ameryki Północnej. W Europie została szeroko wprowadzona jako gatunek ozdobny i leśny. Drzewo to może osiągać imponującą wysokość, dochodzącą do 50 metrów, a w swoim naturalnym środowisku nawet do 100 metrów, co czyni je jednym z najwyższych drzew na świecie. Daglezja ma smukły, prosty pień oraz stożkowatą, regularną koronę, która z wiekiem staje się bardziej rozłożysta.

Igły daglezji są miękkie, ciemnozielone i mają długość od 2 do 3 cm. Wydzielają przyjemny, cytrusowy zapach po roztarciu. Igły są pojedynczo rozmieszczone na pędach, co odróżnia daglezję od innych gatunków iglastych, takich jak jodła czy świerk. Igły utrzymują się na drzewie przez kilka lat, co nadaje drzewu wiecznie zielony charakter.

Szyszki daglezji są cylindryczne, o długości 5–10 cm, zwisające, z charakterystycznymi trójzębnymi wyrostkami łusek. Szyszki dojrzewają jesienią i uwalniają nasiona rozsiewane przez wiatr. Kwiaty pojawiają się wiosną, a drzewa zaczynają owocować dopiero w wieku 20–30 lat.

Drewno daglezji jest bardzo cenione ze względu na swoją twardość, wytrzymałość i odporność na warunki atmosferyczne. Jest jasnożółte lub czerwonobrązowe, łatwe do obróbki i znajduje szerokie zastosowanie w budownictwie, przy produkcji elementów konstrukcyjnych, oklein, podłóg oraz sklejki. W Ameryce Północnej drewno daglezji zielonej jest jednym z najważniejszych surowców drzewnych, a także używa się go do wyrobu masztów okrętowych.

Daglezja zielona preferuje gleby żyzne, dobrze przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne, ale może rosnąć w różnych warunkach klimatycznych, co czyni ją drzewem wszechstronnym. Jest także odporna na mróz i dobrze radzi sobie w warunkach europejskiego klimatu. Szybki wzrost oraz imponujące rozmiary sprawiają, że jest chętnie sadzona w parkach, ogrodach i jako gatunek leśny.

Daglezja pełni ważną rolę ekologiczną, zapewniając schronienie i pożywienie dla wielu gatunków ptaków oraz owadów. Jej szyszki są źródłem nasion dla wiewiórek i ptaków, a gęste korony chronią drobną faunę przed drapieżnikami.