Buk zwyczajny (Fagus sylvatica) to drzewo liściaste z rodziny bukowatych (Fagaceae), szeroko występujące w Europie oraz części Azji. Dorasta do wysokości 30–40 metrów, a w korzystnych warunkach może osiągać nawet 50 metrów. Buk tworzy imponujący, szeroki pień i gęstą, rozłożystą koronę o kształcie zbliżonym do kopuły. Kora młodych drzew jest gładka i szaro-srebrzysta, a z wiekiem staje się ciemniejsza i pokrywa się drobnymi, wąskimi bruzdami.

Liście buku są eliptyczne, o długości 6–12 cm, z wyraźnie ząbkowanymi brzegami. Mają ciemnozielony kolor, a jesienią zmieniają się na intensywne odcienie żółci, pomarańczu i brązu. Liście są gęsto osadzone na gałęziach, co tworzy zwartą, zieloną kopułę w sezonie wegetacyjnym.

Buk kwitnie w maju, wydzielając drobne, niepozorne kwiaty, które są jednopłciowe i zebrane w kłosach. Kwiaty męskie są żółto-zielone, a żeńskie mają postać drobnych, słabo zaznaczonych kwiatostanów. Owocem buku jest orzech, zwany bukwią, który ma twardą łupinę i zawiera jedno lub dwa nasiona. Bukwia dojrzewa w jesieni i jest rozsiewana przez wiatr oraz zwierzęta.

Drewno buku jest bardzo twarde, ciężkie i odporne na ścieranie. Ma jasny, czerwonawo-brązowy kolor i jednolitą strukturę, co czyni je cenionym materiałem w stolarstwie, meblarstwie i produkcji podłóg. Jest także używane w wyrobach rzeźbiarskich oraz do produkcji papieru. Dzięki swojej trwałości, drewno buku było stosowane również do budowy narzędzi i elementów konstrukcyjnych.

Buk zwyczajny preferuje gleby żyzne, dobrze przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne, ale jest w stanie rosnąć także na glebach uboższych. Jest to drzewo cieniolubne, które wytwarza gęsty cień, co sprawia, że pod jego koroną rośnie niewiele innych roślin. Jest często sadzony w parkach, ogrodach i lasach, a także jako drzewo ozdobne ze względu na swoje efektowne ubarwienie liści w okresie jesiennym.

W ekosystemach leśnych buk pełni ważną rolę, tworząc stabilne siedliska dla wielu gatunków zwierząt i roślin. Jego liście, nasiona i drewno są źródłem pożywienia dla różnych gatunków dzikich zwierząt, takich jak dziki, jelenie i wiewiórki. Bukowa puszcza jest także siedliskiem dla licznych owadów i ptaków, co przyczynia się do bioróżnorodności lasów liściastych.